«Μαγειρεύουν» με παλιές «καλές» συνταγές την νέα διοίκηση στον δήμο Ηλιούπολης. Τώρα που με το νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης επέτυχαν την πολυπόθητη «κυβερνησιμότητα» ποιος τους πιάνει.

Για πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου προορίζεται ο Σταύρος Γεωργάκης για να γίνει εμφανές και στον πλέον αδαή συνδημότη μας πως οι Γεωργάκηδες έχουν επιστρέψει για να ολοκληρώσουν το «επιτυχημένο» έργο τους στην πόλη. 

Γραμματέας του δήμου ο Δημήτρης Πανταζόπουλος επικεφαλής του ΕΝΑΚ που βοήθησε με την σύμπραξη την παράταξη του Γιώργου Χατζηδάκη να περάσει στον δεύτερο γύρο και από εκεί έγιναν όλα πιο εύκολα.

Βλέπετε η δεξιά του Κυρίου και όχι μόνο «έψαλλε» υπέρ του να φύγει ο «άθεος» δήμαρχος από το τιμόνι μιας πόλης που «ευλαβικά» ακολούθησε μετά από εννιά χρόνια αμαρτίας τον «πνευματικό» της πατέρα!

Γιατί η «δεξιά» στην πόλη όταν δεν έχει ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση γίνεται «ουρά» όσων καθυβρίζονταν ως Άρχοντες των ακινήτων από αυτούς πριν μερικά χρόνια.

Δεν είχαν πάρει και γρήγορα γραμμή πως ο «Θεός» είχε επιλέξει να πάει προς τα κεντροαριστερά  την πόλη και έτσι το «θαύμα» έγινε. Όπως ακριβώς έγινε και το 2015 με την επικράτηση του αριστερού Αλέξη Τσίπρα που θα μας έσωζε από τα μνημόνια και τους «γερμανοτσολιάδες».

Γιατί σε αυτή την μικρή χώρα η Ορθοδοξία είναι συνυφασμένη με όλα και ουδείς τολμάει να κάνει έναν διαχωρισμό που ακούμε επί δεκαετίες αλλά δεν βλέπουμε.

Ποιος άλλωστε να τολμήσει να τα βάλει με «Ταλιμπάν» που ενώ έχουν συμμετάσχει ενεργά σε όλες τις καταστροφές της πατρίδας διαφημίζουν μόνο όσα τους συμφέρουν.

Ουδείς ασχολείται με το γεγονός πως οι «κεφαλές» της Ορθοδοξίας επί τέσσερις αιώνες τάσσονταν αναφανδόν κατά της επανάστασης των Ελλήνων αλλά όλοι θυμούνται τον Παπαφλέσσα που και τότε ήταν μειοψηφία μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας μας.

Αλλά είπαμε εδώ είναι Βαλκάνια και ο δυτικός πολιτισμός «σκοντάφτει» σε «αξίες» και «παραδόσεις» που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με οικονομικά ανταλλάγματα.

Στην χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία επικρατεί ακόμα η λογική του Μεσαίωνα που προσπαθεί με προμετωπίδα μια παντελώς υποκριτική ηθική να κρατήσει τα προνόμια όσων εν έτη 2019 θεωρούν πως οι κληρικοί πρέπει να είναι δημόσιοι υπάλληλοι. 

Λες και εάν χάσουν την μονιμότητα τους θα καταστραφεί ο κόσμος. Λες και ο Θεσμός θα χάσει την αίγλη του εάν δεν συμμαχήσει με την εκάστοτε Εξουσία. Και μιλάμε για ένα δόγμα που αμφισβητεί τα υλικά αγαθά και κάθε μορφή Εξουσίας!

Εμένα πάντως μου φαίνεται απόλυτα υποκριτικό όλο αυτό που γίνεται και θεωρώ πως ο διαχωρισμός θα βοηθήσει την Εκκλησία μας πριν απαξιωθεί πλήρως στην συνείδηση των περισσοτέρων.

Όμως οι εκπρόσωποί του νιώθουν «ασφαλείς» στην αγκαλιά ενός κράτους που πριν λίγους μήνες είχε για αρχηγό του έναν πρωθυπουργό που δήλωνε ΑΘΕΟΣ και δεν τηρούσε καμία από τις χρηστές παραδόσεις της Ορθοδοξίας μας.

Αλλά ας αφήσουμε τα θρησκευτικά και ας πάμε στην πολιτική. Αυτά βέβαια είναι μπλεγμένα αφού ουδείς έχει το θάρρος να τα βάλει με όσους θεωρούν τους εαυτούς τους εκπροσώπους του Θεού στη Γη και όλους εμάς τους κοινούς θνητούς «πρόβατα» που αναζητούν τον πνευματικό τους ποιμένα. 

Αλλά ας επιστρέψουμε στη νέα διοίκηση που ετοιμάζεται γιατί αυτή θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Και φυσικά ούτε και από εδώ δεν θα παραλείψω να σας τονίσω πως για μένα έχουμε πάντα την διοίκηση που μας αξίζει.

Πάνω από 12.000 συμπολίτες μας επέλεξαν στον δεύτερο γύρο πως ο Γιώργος Χατζηδάκης είναι πιο κατάλληλος να διαχειριστεί ως δήμαρχος της πόλης , τα προβλήματά της και να εφαρμόσει «νέες» πολιτικές για να αλλάξει (προς το καλύτερο ή έτσι έκριναν οι περισσότεροι)  η ζωή μας.

Δυστυχώς τα πρόσωπα που ακούγονται και δεν είναι φυσικά μόνο αυτά τα δύο που ενδεικτικά τα ανέφερα για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, δεν με κάνουν καθόλου αισιόδοξο πως θα βγει κάτι καλό και εντελώς διαφορετικό από όσα ζήσαμε έως σήμερα. 

Άλλωστε πρέπει να είσαι παντελώς να αφελής για να θεωρείς πως θα έχεις καλύτερο αποτέλεσμα ακολουθώντας τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές. 

Στην περίπτωση του δήμου μας το πράγμα γίνεται πιο «άγριο» αφού θέλουν να επαναφέρουν  και τα ίδια πρόσωπα που δεν τα κατάφεραν όταν διαχειρίστηκαν και πάλι τα ίδια ακριβώς προβλήματα.

Σ.Μ