Με ολόκληρη την Ελλάδα να έχει μπει σε ρυθμούς Πάσχα, τα νοικοκυριά έχουν γεμίσει τα ράφια τους με αλεύρια, νηστίσιμα και όλα τα παρεμφερή για την περίοδο της νηστείας.
Λίγο πριν μπει η Μεγάλη Εβδομάδα όμως, έχουμε να γιορτάσουμε το Σάββατο του Λαζάρου (27/4), που φυσικά τιμά την ανάσταση του Λαζάρου από τον Χριστό. Τότε πλάθονται και ψήνονται παραδοσιακά τα Λαζαράκια, κουλουράκια που προορίζονται αποκλειστικά για εκείνη την ημέρα.
Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα Λαζαράκια σε σχήμα ανθρώπου τυλιγμένου σε σπάργανα, όπως αναπαρίσταται στην ορθόδοξη παράδοση. Συνηθίζεται μάλιστα να φτιάχνουν ένα για κάθε παιδί της οικογένειας, βάζοντας στη θέση των ματιών δύο γαρύφαλλα. Σύμφωνα με το έθιμο, όποιος δεν φτιάξει λαζαράκια, δεν θα χορτάσει ψωμί.
Εκ πρώτης όψεως δείχνει να είναι μια χαριτωμένη συνήθεια για χάρη των παιδιών· αν όμως ψάξουμε λίγο βαθύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για συνήθεια που συναντάμε και σε άλλους πολιτισμούς και αποτελεί επίκληση στις αγαθές δυνάμεις για την καλή σοδειά, που εξασφάλιζε κάποτε την ευημερία και την ίδια την επιβίωση.