Οι Νοσηλεύτριες και οι Βιοπαλαιστές: Αδικημένοι στο Ασφαλιστικό Σύστημα
Οι νοσηλεύτριες, μαζί με τους βιοπαλαιστές που εργάζονται από νεαρή ηλικία, φαίνεται να είναι οι πιο αδικημένες ομάδες στο πλαίσιο του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτοί οι εργαζόμενοι αναλαμβάνουν κάποιες από τις πιο απαιτητικές και ανθυγιεινές εργασίες, είτε στα νοσοκομεία είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς τυπικά προσόντα (εργασία αντί για εκπαίδευση), και θα υποχρεωθούν να παραμείνουν στην εργασία τους για 44 ή 45 χρόνια προτού μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν.
Επιπλέον, για τα έτη που ξεπερνούν τα 40 δεν θα λάβουν καμία ουσιαστική αύξηση στη σύνταξή τους (+0,5% ανά έτος παραμονής σε σύγκριση με το 2,55% για τα έτη από το 36ο έως το 40ό). Για αυτές τις κατηγορίες εργαζομένων προβλέπεται η δυνατότητα συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια της ηλικίας τους. Ωστόσο, οι δημόσιοι νοσηλευτές δεν επωφελούνται από την κατηγορία των Βαρέων και Ανθυγιεινών Εργασιών όπως είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα με καλύτερες απολαβές ή ακόμη και στα 60 χρόνια με μειωμένη σύνταξη (35ετία εργασίας εκ των οποίων τα 25 σε ΒΑΕ), οδηγώντας σε περικοπή της εθνικής σύνταξης κατά περίπου 32 ευρώ μηνιαίως μέχρι το έτος 2025.
Έτσι λοιπόν, το αίτημα για συνταξιοδότηση μετά από πραγματική εργασία διάρκειας τεσσάρων δεκαετιών χωρίς περιορισμούς ηλικίας είναι απολύτως λογικό.
Παραδείγματα Συνταξιοδότησης Νοσηλευτών
- Πρώτο Παράδειγμα: Μια νοσηλεύτρια γεννηθείσα το 1967 που έχει ανήλικα τέκνα και έχει συμπληρώσει την απαιτούμενη πεντάχρονη υπηρεσία μέχρι το 2010 ή το 2011 (πιθανώς με πλασματικά χρόνια λόγω των παιδιών) είχε δικαίωμα συνταξιοδότησης στο ηλικιακό όριο των 52 ετών.Ωστόσο, μετά τις αλλαγές του νόμου το όριο ανέβηκε στα 58 χρόνια και πέντε μήνες (έτος συμπλήρωσης του πενηντάτου έτους ήταν το 2017). Αν είχε συμπληρώσει την πεντάχρονη υπηρεσία μέχρι το έτος του ’12 θα μπορούσε απλά να περιμένει μέχρι τα εξήντα δύο της χρόνια (2029).
- Δεύτερο Παράδειγμα: Μια άλλη νοσηλεύτρια που πληρούσε παρόμοιες προϋποθέσεις αλλά γεννήθηκε το ’68 θα μπορούσε να βγει στη σύνταξη στα εξήντα της χρόνια και δύο μήνες. Με την ίδια πεντάχρονη υπηρεσία έως τον ’12 θα χρειαστεί επίσης να περιμένει μέχρι τα εξήντα δύο.
- Τρίτο Παράδειγμα: Μια νοσηλεύτρια γεννηθείσα τον ’69 που έχει ανήλικα τέκνα κι έχει ολοκληρώσει την απαιτούμενη πεντάχρονη υπηρεσία μεταξύ ’10-11 μπορεί να βγει στη σύνταση στο εξηκοστό πρώτο χρόνο ζωής της κι ενδέχεται αυτός ο χρόνος αναμονής να είναι μόλις δύο μήνες λιγότερος συγκριτικά με τη διαδικασία των σαράντα χρόνων εργασίας.
Για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις όπου η πεντάχρονη υπηρεσία ολοκληρώνεται μετά τον ’12 ή όσοι έχουν γεννηθεί από τον ’70 κι ύστερα όλα τα όρια έχουν αυξηθεί πλέον στα εξήνυσι δυο χρόνια.
Bioapaleistes: Η Σκληρή Πραγματικότητα
Pολύς κόσμος στην Ελλάδα άρχισε δουλειά ήδη από την τρυφερή ηλικία των δεκαπέντε ή δεκαέξι ετών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Οι άνδρες αυτής της ομάδας αφού εκπλήρωσαν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις συνέχισαν αδιάλειπτοι στην εργασία τους. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει πρόβλεψη για αυτούς ώστε να μπορούν να συνταξιοδοτούνται χωρίς περιορισμούς ηλικίας ακόμα κι αν έχουν συμπληρώσει σαράντες χρονιά πραγματικής εργασίας χωρίς πλασματικά στοιχεία. Έτσι λοιπόν αυτοί οι εργαζόμενοι αναμένεται ότι θα φθάσουν στον αριθμό των σαραντήμισης χρόνων πριν μπορέσουν τελικά ν’ απολαύσουν τη σύνταση τους.