Ο Ζόραν Μάμντανι: Ένας Νέος Πολιτικός Ηγέτης
Ο Ζόραν Μάμντανι δεν είναι απλώς ένα ακόμα πρόσωπο στην πολιτική σκηνή της Νέας Υόρκης. Ο 33χρονος πολιτικός, γιος της βραβευμένης Ινδής σκηνοθέτιδας Μίρα Ναΐρ και του γνωστού ακαδημαϊκού Μαχμούντ Μάμντανι, γεννήθηκε στην Ουγκάντα αλλά μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη, σε ένα πολυπολιτισμικό και έντονα πολιτικοποιημένο περιβάλλον.Αντιλαμβάνεται την πολιτική όχι ως μέσο εξουσίας αλλά ως εργαλείο για αλλαγή και δικαιοσύνη.
Αυτή η φιλοσοφία διαπέρασε την πολιτική του πορεία,η οποία κορυφώθηκε με τη νίκη του -προς μεγάλη έκπληξη όλων- απέναντι στον πρώην κυβερνήτη Άντριου Κουόμο κατά τον πρώτο γύρο των προκριματικών εκλογών των Δημοκρατικών για το αξίωμα του δημάρχου της Νέας Υόρκης. Αυτή η ανατροπή ανέδειξε τη δυναμική του προοδευτικού κινήματος και την απογοήτευση των ψηφοφόρων από το υπάρχον κατεστημένο.
Ως μέλος των Δημοκρατικών Σοσιαλιστών Αμερικής (DSA) και στενά συνδεδεμένος με την αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος,ο Μάμντανι ανήκει σε μια νέα γενιά που βλέπει την πολιτική ως συνέχεια κοινωνικού ακτιβισμού. Οι προτάσεις του – όπως δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες, πάγωμα ενοικίων, αυξημένη φορολογία στους πλούσιους και επενδύσεις σε κοινωνική στέγαση και υγειονομική περίθαλψη – μπορεί να φαίνονται ριζοσπαστικές στις ΗΠΑ αλλά κερδίζουν υποστήριξη από ολοένα περισσότερους νέους και εργαζόμενους.
Η επιρροή του όμως δεν περιορίζεται μόνο στη Νέα Υόρκη. Η υποψηφιότητά του έχει προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον, κυρίως ανάμεσα στα προοδευτικά κινήματα στην Ευρώπη καθώς και στον Παγκόσμιο Νότο. Μέσα από συνεντεύξεις και δημόσιες παρεμβάσεις, ο Μάμντανι προωθεί μια παγκόσμια αντίληψη δικαιοσύνης που συνδέει τις τοπικές υποθέσεις με τα διεθνή κινήματα κατά της ανισότητας, ρατσισμού και περιβαλλοντικής κρίσης.
Ωστόσο, η άνοδος αυτού του νεαρού πολιτικού δεν πέρασε απαρατήρητη από τους παραδοσιακούς κύκλους εξουσίας. Ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τον χαρακτήρισε «κομμουνιστή» καθώς επίσης «100% τρελό», γεγονός που πυροδότησε νέα επίπεδα πόλωσης στην πολιτική σκηνή. Παρά τις επιθέσεις αυτές ο Μάμντανι παραμένει πιστός στη θέση ότι πρέπει να υπάρχει μια Νέα Υόρκη για όλους τους πολίτες κι όχι μόνο για τους λίγους.
Το πρόγραμμα που παρουσιάζει ανησυχεί ιδιαίτερα τους οικονομικούς παράγοντες της πόλης. Επιχειρηματίες όπως ο Phillip Laffont εκφράζουν φόβους ότι μια πιθανότητα νίκης θα μπορούσε να οδηγήσει σε φυγή κεφαλαίων από τη μητρόπολη αυτή. Από την άλλη πλευρά όμως χιλιάδες κάτοικοι εργατικών περιοχών βλέπουν στο πρόσωπό του έναν σύμμαχο που εκπροσωπεί εκείνες τις φωνές που συχνά αγνοούνται.
Η προσωπικότητά του είναι ήρεμη αλλά αποφασιστική· μιλώντας καθαρά αποφεύγει διχαστικές ρητορείες εστιάζοντας στα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων γύρω μας. Σε πρόσφατη δήλωσή του είπε: «Δεν έχω τίποτα να χάσω γιατί εκπροσωπώ ανθρώπους οι οποίοι εδώ κι αρκετές δεκαετίες δεν είχαν κανένα υπερασπιστή».
Eίτε τελικά εκλεγεί είτε όχι, ο Ζόραν Μάμντανι έχει ήδη αφήσει το στίγμα του: ένα μήνυμα προς ένα πιθανόν μέλλον όπου οι αστικές υποθέσεις θα καθορίζονται από τις ανάγκες των κατοίκων αντί για λογής λογής συμφέροντα πίσω από κλειστές πόρτες.
Το Βιογραφικό Του
Ο Ζóραν μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου οι συζητήσεις γύρω από τον πολιτισμό ήταν καθημερινότητα μαζί με αναλύσεις επί θεμάτων επικαιρότητας. Παρόλο που είχε πρόσβαση σε κύκλους διανόησης υψηλού επιπέδου επέλεξε να εργαστεί ως οδηγός ταξί ενώ συμμετείχε ενεργώς σε οργανώσεις βάσης ήδη από νεαρή ηλικία.
Sπούδασε Πολιτικές Επιστήμες καθώς επίσης Διεθνείς Σχέσεις αλλά βρήκε τη φωνήτου μέσω ακτιβισμού αρχικά ως οργανωτής θεμάτων στέγασης κι έπειτα υπερασπιστής δικαιωμάτων μεταναστών.
Το 2020 εξελέγη μέλος της Πολιτειακής Βουλής της Νέας Υόρκης εκπροσωπόντας την 36η περιφέρεια στο Κουίνς – μία περιοχή γνωστή για τον πολυπολιτισμό της.
Από αυτό το αξίωμα άρχισε να θέτει ζητήματα όπως:
- Aκύρωση χρεών φοιτητών
- Προστασία ενοικιαστών ενάντια στις εξώσεις
- Aναμόρφωση αστυνομίας & δικαιοσύνης
- Aναγνώριση δικαιωμάτων μεταναστών ανεξαρτήτως καθεστώτος
{Συνθήκες Ρητορικής}: Ο λόγος αυτού είναι χαρακτηριστικός μιας νέας γενιάς Αμερικανών ακτιβιστών: απλός μα ταυτόχρονα συγκρουσιακός χωρίς ωστόσο να χάνει επαφή με συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματα.
Δεν μιλούν αφαιρετικά περί «ελπίδας» ή «αλλαγής», αλλά επικεντρώνεται στα καθημερινά ζητήματα όπως ενοίκια ή σχολεία.
Απαξιώνει τον κυνισμό στην πολιτική προσπαθώντας παράλληλα να δώσει φωνές στους αποκλεισμένους: εργασία μεταναστεύσεων έως άστεγοι ή κοινότητες LGBTQ+.
Η παρουσίατου στα social media είναι έντονη χωρίς ωστόσο διάθεση επίδειξης· χρησιμοποιεί κυρίως TikTok & Instagram ώστε να εξηγεί νομοθεσίες απλά ενώ κάνει live συζητήσεις με πολίτες.
Το μήνημάτου είναι σαφές: “Η δύναμη αν налύνται στους οργανωμένους ανθρώπους κι όχι στους κληρονόμερους”.