Η Νέα Ταινία “Bad Apples”: Ένα Ταξίδι στη Σκοτεινή Κωμωδία

Η πρόσφατη ταινία “Bad Apples”, σε σκηνοθεσία του Σουηδού Τζόναθαν Έτσλερ, σηματοδοτεί την πρώτη του προσπάθεια στην αγγλική γλώσσα και προσφέρει μια μαύρη κωμωδία που ισορροπεί ανάμεσα στη σάτιρα και το θρίλερ. Η ιστορία εστιάζει στη Σίρσα Ρόναν, η οποία αναλαμβάνει έναν ρόλο διαφορετικό από τις παραδοσιακές δραματικές ηρωίδες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε.

Η Ρόναν υποδύεται τη Μαρία, μια δασκάλα που έχει φτάσει στα όριά της σε ένα υποχρηματοδοτούμενο δημοτικό σχολείο της νοτιοδυτικής Αγγλίας. Η καθημερινότητά της μετατρέπεται σε εφιάλτη όταν έρχεται αντιμέτωπη με τον Ντάνι (Έντι Γουόλερ, εντυπωσιακός στο ντεμπούτο του), έναν μαθητή με προβλήματα που δημιουργεί αναστάτωση στην τάξη. Ένα ατυχές συμβάν την οδηγεί να τον κρατήσει κρυφά στο υπόγειο του σπιτιού της, ξεκινώντας μια σειρά από σκοτεινές και απροσδόκητες εξελίξεις.

Αρχικά, η ταινία λειτουργεί ως σχόλιο για τις προκλήσεις της σύγχρονης εκπαίδευσης αλλά σύντομα θέτει πιο βαθιά ερωτήματα σχετικά με τη σύγκρουση μεταξύ του «καλού ενός» και του «καλού των πολλών», αντλώντας έμπνευση από τη φιλοσοφία του Μπένθαμ. Επίσης εξερευνά την κοινωνική πίεση που ασκούν οι θεσμοί στους ανθρώπους που βρίσκονται στα όρια τους.

Αποφεύγοντας τον ρεαλισμό στον τομέα της εκπαίδευσης, η ταινία επιλέγει πιο ακραίες και απρόβλεπτες τροχιές με ένα φινάλε χαρακτηρισμένο ως «σκοτεινά ικανοποιητικό». Ενώ η Μαρία φαίνεται να καταφέρνει να βελτιώσει την κατάσταση στην τάξη και να κερδίσει τον σεβασμό των συναδέλφων της, ο Ντάνι πληρώνει βαρύ τίμημα καθώς εγκλωβίζεται στην μυστική «αναμόρφωση» που υφίσταται.

Η ερμηνεία της Ρόναν προσφέρει βάθος και πολυδιάστατους χαρακτήρες σε μια πρωταγωνίστρια που άλλοτε προκαλεί συμπάθεια κι άλλοτε αποστροφή. Ο νεαρός Γουόλερ εντυπωσιάζει με την ικανότητά του να κινείται ανάμεσα στη σκληρότητα και την ευαισθησία ενώ ο Τζέικομπ Άντερσον προσθέτει αξιόλογες πινελιές στον ρόλο του πρώην συντρόφου και νυν υποδιευθυντή.

Το “Bad Apples”, βασισμένο στο σουηδικό μυθιστόρημα De Oonsade από τον Ράσμους Λίντγκρεν και διασκευασμένο από την Τζες Ο’Κέιν, μπορεί να περιλαμβάνει κάποιες υπερβολές στο σενάριο αλλά καταφέρνει να εντυπωσιάσει με τη sharp ειρωνεία του καθώς επίσης δημιουργεί μια σκοτεινή ατμόσφαιρα καλώντας το κοινό μπροστά σε δύσκολα διλήμματα σχετικά με το τι είναι σωστό ή λάθος μέσα στο εκπαιδευτικό πλαίσιο.

Με ένα φινάλε γεμάτο πικρή κάθαρση, ο Έτσλερ αποδεικνύει ότι διαθέτει ταλέντο στη σκηνοθεσία καθώς επίσης εξαιρετική ικανότητα συνεργασίας με νεαρούς ηθοποιούς. Το αποτέλεσμα είναι μία σκοτεινή κωμωδία γεμάτη ανατροπές στην πλοκή καθώς επίσης απροσδόκητες ερμηνείες.