Σε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Θα αποφασίσουν ποιον εμπιστεύονται για να οδηγήσει την χώρα στην επόμενη μέρα. Τα δείγματα από την πρόσφατη ετυμηγορία τους στις Ευρωεκλογές δείχνουν πως ετοιμάζεται πολιτική αλλαγή για την χώρα.
Οι κάλπες των Ευρωεκλογών έδειξαν πως οι περισσότεροι προτιμούν τη ΝΔ να διαχειριστεί τα προβλήματά τους. Μετά από πέντε σχεδόν χρόνια αριστερής διακυβέρνησης οι πολίτες δείχνουν να επιθυμούν επιστροφή στα “παλιά” ή για να ακριβολογούμε στη διακυβέρνηση της περιόδου 2012- 2015 όπου η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου κράτησαν με τις επιλογές τους την χώρα όρθια όσο και εάν αυτή η αλήθεια στεναχωρεί κάποιους.
Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών πριν καν ανοίξουν οι κάλπες αλλά και ποτέ άλλοτε η πρωτιά ενός κόμματος δεν ήταν τόσο δεδομένη όσο σήμερα.
Ουδείς πιστεύει πως υπάρχει περίπτωση η ΝΔ να μην έχει αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές αλλά και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πως θα εκλέξει τους βουλευτές εκείνους που χρειάζεται για να προχωρήσει το μεταρρυθμιστικό της έργο.
Γιατί για να συγκρουστείς ως κυβέρνηση με συντεχνίες και συμφέροντα δεν πρέπει να έχεις μια “αναιμική” αυτοδυναμία 2-3 βουλευτών αλλά τουλάχιστον 10 κατά την ταπεινή μου άποψη. Ήδη η επόμενη μέρα θα είναι μια δύσκολη για την επόμενη κυβέρνηση.
Η χώρα έχει μνημονιακές υποχρεώσεις που την καθιστούν “δέσμια”. Έχει υπογράψει πλεονάσματα 3,5% ετησίως κάτι το οποίο δεν οδηγεί σε ανάκαμψη της οικονομίας αλλά σε ύφεση. Το χρέος παραμένει δυσθεώρητα μεγάλο και το ΑΕΠ μας δεν μεγαλώνει τόσο όσο να έχουμε μια ελπίδα πως η κρίση πέρασε και τα καλύτερα έρχονται.
Στην ουσία τα δύσκολα είναι μπροστά μας και μετά από σχεδόν 10 χρόνια μνημονίων οι αντοχές όλων μας απλώς δεν υπάρχουν. Οι μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την επόμενη μέρα δεν γίνονται αφού οι συντεχνίες κρατάνε την χώρα εγκλωβισμένη σε ένα κρατικοδίαιτο μοντέλο που στρεβλώνει ακόμα και την επιχειρηματικότητα.
Έχουμε επιχειρηματίες που τροφοδοτούνται με χρήματα του Δημοσίου σε ένα μοντέλο αλά Κίνα ή Ρωσία χωρίς όμως εμείς να έχουμε τα μεγέθη αυτών των κρατών. Όσο επιμένουμε να ακολουθούμε ένα τέτοιο μοντέλο “καπιταλισμού” τόσο πιο κοντά θα ερχόμαστε σε νέα χρεοκοπία χωρίς να είναι καθόλου σίγουρο πως αυτή την φορά κάποιος θα μας δανείσει για να εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε την συμμετοχή μας σε μια Ευρωζώνη και σε ένα κοινό νόμισμα που σχεδιάστηκε για οικονομίες που δεν στηρίζονται στον κρατισμό αλλά στην ελεύθερη αγορά.
Και φυσικά η ελεύθερη αγορά έχει κανόνες όπως βλέπουμε πως συμβαίνει στην “Μητρόπολη” του Καπιταλισμού στις ΗΠΑ αλλά όχι στην δική μας χώρα.
Έτσι πριν πάμε αύριο να αποφασίσουμε για τις ζωές μας όπως μας καλεί το επιτυχημένο σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ποιο μοντέλο θέλουμε για την χώρα μας και τι προσδοκούμε για τις ζωές μας.
Θέλουμε ένα επίδομα 200- 400 ευρώ για να συντηρούμαστε ή την δυνατότητα να δουλέψουμε και να αμειφτούμε με μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας;
Θέλουμε να είμαστε σε μια συμμαχία με δημοκρατικά κράτη ή να συνεργαζόμαστε με κράτη παρίες αναμένοντας τα χειρότερα αφού δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στη χώρα μας;
Και το θέμα με την γεωστρατηγική θέση της χώρας δεν είναι κάτι το οποίο έχει ξεκαθαρίσει παρόλο που η χώρα μας μπήκε πολύ γρήγορα σε Ε.Ε και ΝΑΤΟ.
Βλέπετε ακόμα και σήμερα οι πολίτες δεν γνωρίζουν τα οφέλη αυτής της συμμετοχής και θεωρούν τις ασυναρτησίες της αριστεράς αλλά και κάποιων που δηλώνουν “δεξιοί” για αλλαγή πλεύσης και νέες συμμαχίες!
Η προπαγάνδα κατά του Δυτικού κόσμου συνεχίζεται και νέα πολιτικά σχήματα διεκδικούν την ψήφο μας τάζοντας μας συμμαχίες άλλοτε ορθόδοξες και άλλοτε πιο “προχωρημένες” με κράτη όπως η Κίνα , η Ρωσία, το Ιράν , η Βενεζουέλα, κ.ο.κ με απώτερο σκοπό την “απαγκίστρωσή” μας από τους μέχρι τώρα συμμάχους μας.
Κράτη στα οποία δεν υπάρχει Δημοκρατία και κατά συνέπεια δεν ευημερούν οι πολίτες τους αλλά ασφυκτιούν! Μια επίσκεψη σε αυτές τις χώρες είναι ικανή για να πείσει τον οποιοδήποτε πως δεν μπορούμε να έχουμε προκοπή συμμαχώντας με αυτούς!
Όσο λοιπόν και εάν στεναχωρεί τον απερχόμενο πρωθυπουργό και την παρέα του εμείς οι συνειδητοποιημένοι πολίτες θα ψηφίσουμε για τις ζωές μας αύριο αλλά δεν θα κάνουμε την επιλογή που θέλει.
Κόντρα ακόμα και στα προσωπικά μας συμφέροντα θα προτιμήσουμε ένα κόμμα που ξεκάθαρα στηρίζει τον Δυτικό κόσμο και δεν τον θυμάται κάθε τρεις και λίγο που η χώρα χρειάζεται δανεικά!
Και παρόλο που έχουμε διαπιστώσει πολλές αδυναμίες και στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη αφού μεταρρυθμίσεις χωρίς κόστος δεν μπορούν να υπάρξουν θα στηρίξουμε την πολιτική αλλαγή ως αναγκαιότητα που υπερβαίνει προσωπικές πικρίες και υποψηφίους της που θα μπορούσαν άνετα να είναι στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Προσωπικά δεν αναμένω από την επόμενη κυβέρνηση να δώσει οριστική λύση στα συσσωρευμένα προβλήματά μας. Θεωρώ βέβαιο μάλιστα πως η διάρκειά της θα εξαρτηθεί από το πόσο θαρραλέα και τολμηρή θα είναι.
Γιατί εγώ ποτέ δεν ξέχασα τις ευθύνες τις περιόδου 2004-2009 και την “επανίδρυση” του Κράτους που τάχα θα έκανε ο Κώστας Καραμανλής. Με υπουργούς τους κυρίους Αλογοσκούφη, Πολύδωρα , Βουλγαράκη , Παυλόπουλο και πολλούς άλλους αντί για επανίδρυση πήγαμε σε χρεοκοπία αφήνοντας την “καυτή πατάτα” στον “λεφτά υπάρχουν” Γιώργο Παπανδρέου που δεν κατάφερε να αποτρέψει την φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό από χρεωμένους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που έπαιξαν το παιχνίδι του αντιμνημονίου για να χρεοκοπήσει η χώρα και να βγουν αυτοί και πάλι στον “αφρό”.
Τα σχέδια τους ανέτρεψε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και για αυτό την πολέμησαν με τόσο λύσσα. Η Ιστορία ενδεχομένως να καταγράψει με απόλυτη σαφήνεια τι “παίχθηκε” και ένας καταληψίας με ελάχιστες ικανότητες έγινε πρωθυπουργός σε μια κρίσιμη για την πατρίδα μας περίοδο.
Η “ηθική της αριστεράς” δεν κατέρρευσε γιατί απλούστατα δεν υπήρξε ποτέ. Και δυστυχώς τα δείγματα από την κοινωνία δείχνουν ξεκάθαρα πως ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει ισχυρός και την επόμενη μέρα αφού το μιντιακό σύστημα που θα μας πουλήσει και το επόμενο “αντιμνημονιακό” ή “επαναστατικό” παραμύθι έχει ήδη στηθεί και περιμένει την επόμενη κυβέρνηση στην γωνία για να την εμποδίσει να κάνει όσα χρειάζεται για να σωθεί η χώρα.
Γιατί χώρα που χρωστάει το 180% του ΑΕΠ της όχι μόνο δεν έχει σωθεί αλλά με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί σε άτακτη χρεοκοπία εάν δεν αλλάξει άμεσα ρότα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασφαλώς και γνωρίζει τι πρέπει να κάνει ,το θέμα είναι εάν έχει το θάρρος να τα βάλει με τον μπλε κρατισμό που για δεκαετίες εξέθρεψε και αυτός ένα σάπιο σύστημα.
Σ.Μ