Ο Δράκουλας Επανέρχεται: Μια Νέα Οπτική από τον Ράντου Ζούντε

Ο Δράκουλας επιστρέφει, αλλά όχι με την κλασική μορφή που γνωρίζαμε. Ο Ράντου Ζούντε,ο ταλαντούχος Ρουμάνος σκηνοθέτης,μας προσφέρει μια ανατρεπτική εκδοχή του μύθου στην πρόσφατη ταινία του,η οποία έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του 78ου Φεστιβάλ Λοκάρνο. Αυτή η πολυδιάστατη και γεμάτη ενέργεια κινηματογραφική δημιουργία έχει γυριστεί με iPhone και είναι γεμάτη αυτοαναφορικότητα, χιούμορ και σκοτεινή ειρωνεία.

Με μια αφήγηση που συνδυάζει το χάος με τη στοχαστικότητα, ο Ζούντε αποδομεί όχι μόνο τον μύθο του Δράκουλα αλλά και τις σύγχρονες κοινωνικές δομές, την πολιτική σκηνή καθώς και την ποπ κουλτούρα.Η ταινία ακολουθεί έναν νεαρό σκηνοθέτη που αξιοποιεί ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για να εξερευνήσει διάφορες εκδοχές της ιστορίας του Δράκουλα — από μια επιστημονικής φαντασίας περιπέτεια όπου ο Βλαντ Τσέπες ταξιδεύει στο μέλλον μέχρι μια βωμολοχική αφήγηση ή ακόμα και μια πολιτική αλληγορία.

Στο έργο αυτό συνυπάρχουν ζωντανά στοιχεία όπως ζόμπι, OnlyFans, TikTok καθώς και pop stars μαζί με τον θρυλικό βρικόλακα σε ένα καλειδοσκοπικό σχόλιο για τη σημερινή εποχή της υπερφόρτωσης πληροφοριών.

«Τι συμβαίνει όταν ένας περίεργος δημιουργός παραδίδει την έμπνευσή του στις “απεριόριστες δυνατότητες” της ψευδο-δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης;»

Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Ζούντε μέσα από αυτήν την πειραματική ταινία που θυμίζει περισσότερο κινηματογραφικό δοκίμιο παρά παραδοσιακή αφήγηση. Το έργο είναι γεμάτο αναφορές σε προσωπικότητες όπως οι Τσάρλι Τσάπλιν, Σπίλμπεργκ και Κόπολα έως τους Ντόναλντ Τραμπ και Ίλον Μασκ. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν επίσης οι Rage Against the Machine καθώς και οι Metallica.

«Η ταινία αποδομεί τον μύθο του Δράκουλα μέσα από δεκάδες ιστορίες — παράλογες ή ρεαλιστικές.»

Όπως σημειώνει ο ίδιος ο σκηνοθέτης: «Είναι μια ταινία για το ίδιο το σινεμά». Ο Giona A. Nazzaro, καλλιτεχνικός διευθυντής του Λοκάρνο δήλωσε ότι «Ο Ράντου Ζούντε αντιτίθεται στον πειρασμό της “όμορφης εικόνας”, κάτι που αποτελεί μεγάλο κομπλιμέντο για έναν δημιουργό σήμερα».

Γυρισμένο στην Τρανσυλβανία με περιορισμένο προϋπολογισμό κι εξοπλισμό, το έργο αυτό δεν είναι μόνο κραυγή πολιτιστικής κριτικής αλλά κι ένδειξη δημιουργικής ανεξαρτησίας. Ο ίδιος χαρακτηρίζει την ταινία ως έναν «ταπεινό φόρο τιμής» στους υποτιμημένους Αμερικανούς πειραματικούς καλλιτέχνες όπως οι Έντ Γουντ ή Άντι Γουόρχολ.

«Η ταινία δεν αφορά απλά τον Δράκουλα· η ίδια η ταινία είναι ο Δράκουλας.»

Mε τη ματιά ενός τεχνητού σκηνοθέτη-ΑΙ να καθοδηγεί τις εξελίξεις στην ιστορία αυτήν ,ο Ζούντε προσφέρει ένα έργο που αμφισβητεί τις σταθερές των αφηγημάτων μας σήμερα προτείνοντας ίσως νέους τρόπους αντίληψης αυτού καθ’ αυτού του μέσου.