Η Γαλλία και η Ευρωπαϊκή Ασφάλεια στην Εποχή του Πολέμου στην Ουκρανία
Ο πόλεμος που μαίνεται στην Ουκρανία επαναφέρει με έντονο τρόπο το ζήτημα της ασφάλειας στην Ευρώπη, καθώς η σταδιακή απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών αναγκάζει τις ευρωπαϊκές χώρες να επανεξετάσουν τις στρατηγικές τους. Στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης βρίσκεται κυρίως η Γαλλία, που καλείται να αναλάβει πρωτοβουλίες σε μια περίοδο γεωπολιτικής αβεβαιότητας.
Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και οι ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ απομακρύνονται από την Ευρώπη ενισχύουν την ανάγκη για έναν πιο αυτόνομο ρόλο της Ευρώπης στον τομέα της άμυνας.Σύμφωνα με ανάλυση του Politico, η Γαλλία είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ με πυρηνικό οπλοστάσιο και ισχυρή ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία, γεγονός που την καθιστά βασικό υποψήφιο για να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο.
Πόλεμος στην Ουκρανία και το Δίλημμα της Ευρωπαϊκής Άμυνας
Ειδικοί στον τομέα της αμυντικής πολιτικής επισημαίνουν ότι οι κινήσεις των δύο μεγαλύτερων δυνάμεων της ΕΕ, δηλαδή της Γαλλίας και της Γερμανίας, θα καθορίσουν αν τα υπόλοιπα κράτη μέλη θα επιλέξουν μια πιο αυτόνομη ευρωπαϊκή άμυνα ή αν θα στραφούν σε διμερείς εγγυήσεις ασφαλείας από τις ΗΠΑ, κάτι που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη συνοχή τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ.
Όπως τονίζει ο καθηγητής στο Sciences Po, Γκιγιόμ Λαγκάν: «αν οι προτάσεις που καταθέσουν η Γαλλία και η Γερμανία είναι πειστικές, τότε ίσως κάποιες ευρωπαϊκές χώρες διστάσουν. Αν όμως μόνο οι εγγυήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνται αξιόπιστες, τότε αυτές θα κάνουν τα πάντα για να τις εξασφαλίσουν».
Στο Παρίσι εξετάζονται ήδη σενάρια ενίσχυσης του γαλλικού ρόλου μέσω ανάπτυξης πυρηνικά ικανών μαχητικών Rafale σε χώρες όπως η Πολωνία ή ακόμα και στη Γερμανία. Επιπλέον εξετάζεται πώς μπορεί να καλύψει επιχειρησιακά κενά που ενδέχεται να προκύψουν λόγω πιθανής αποχώρησης αμερικανικών δυνάμεων από την περιοχή.
Πόλεμος στην Ουκρανία: Τα Όρια Ηγεσίας Της Γαλλίας
Η καχυποψία που τρέφει η Γαλλία απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει βαθιά ιστορική βάση που χρονολογείται μέχρι την κρίση του Σουέζ το 1956. Εκείνη τη χρονιά, οι αποφάσεις των Αμερικανών ώθησαν τη χώρα αυτή προς την ανάπτυξη ενός ανεξάρτητου πυρηνικού προγράμματος καθώς επίσης στη διακοπή συμμετοχής στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ — επιλογές που συνεχίζουν να επηρεάζουν τη στρατηγική σκέψη σήμερα.
Tώρα πια πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτή η προσέγγιση ίσως δικαιώνεται. Όπως σημειώνει ο διευθυντής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων IFRI, Ελί Τενενμπάουμ: «η γαλλική θέση φαίνεται πλέον πιο έγκυρη» προσθέτοντας πως «τα συμφέροντα των συμμάχων δεν συμπίπτουν πάντα κι ούτε ήταν ποτέ δεδομένη η εμπλοκή των ΗΠΑ στα ζητήματα ασφάλειας».
Pαρ’ όλα αυτά ,οι φιλοδοξίες του Παρισιού για ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου συναντούν σημαντικά εμπόδια εσωτερικά. Οι πολιτικές κρίσεις μετά τις πρόωρες εκλογές το 2024 παραμένουν ανοικτές ενώ παράλληλα υπάρχει αύξηση ακροδεξιών στοιχείων προκαλώντας ανησυχίες στους εταίρους τους άλλους κράτους μέλη.
Παράλληλα ,παρά τα σχέδια αύξησης των αμυντικών δ expenditures στα €57.1 δισεκατομμύρια από τον πρόεδρο Μακρόν ,η χώρα υστερεί πλέον συγκριτικά με τηΓερμανια . Αυτό δείχνει μια ασυμφωνια μεταξy φιλοδοξιών καi διαθέσιμων πόρων σύμφωνα με αναλυτές .
Mεσα σ’ αυτο το μεταβατικό περιβάλλον ,η γαλικος κυβερνητικός μηχανισμός προσπαθεί ν’ αυξεινει τis Ένοπλες Δυνά μεις ώστε ν’ αποδείξει πως μπορει ν’ αποτελέσει ένα σημείο σταθερότητας μέσα σ’ ένα πλαίσιο όπου ο πόλεμος συνεχίζεται.