Μια άλλη διάσταση του θέματος που αναδείξαμε χθες στο site μας μετά την δημόσια παράκληση για βοήθεια του δημοτικού συμβούλου Κώστα Σεφτελή είναι το γεγονός πως η Πολιτεία δεν σέβεται την τρίτη ηλικία.
Οι “απόκληροι” της ζωής ακόμα και τις καλές εποχές δεν είχαν από το οργανωμένο κράτος καμία ουσιαστική αναγνώριση για όσα είχαν προσφέρει.
Οι αστικοί μύθοι για τον τζίτζικα που τάχα δεν προνόησε για τον “χειμώνα” είναι δυστυχώς παρόντες σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τους πάντες με βάση το πορτοφόλι τους.
Σιγά- σιγά οδηγούμαστε σε κοινωνίες που τα τιμημένα γερατειά όπως τα αποκαλούσε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου (σιγά μην του ξέφευγαν από τον άκρατο λαϊκισμό του) θα αναγκάζονται να εργάζονται έως και τα βαθιά γεράματά τους.
Όμως αυτό προϋποθέτει καλή υγεία κάτι για το οποίο φαίνεται να φροντίζει ο νέος αντικαπνιστικός νόμος του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Άνδρες ή γυναίκες ηλικίας άνω των 60 ετών θα είναι ενεργοί σε θέσεις εργασίας αφού δεν θα τους φτάνει η σύνταξή τους ούτε για τα απαραίτητα προς το ζειν.
Συντάξεις βοηθήματα θα παίρνουν όσοι ξεπερνούν το 65ο έτος της ηλικίας τους για τους άνδρες ή το 62ο έτος για τις γυναίκες και τα όρια συνεχώς θα αυξάνουν όσο μεγαλώνει και ο μέσος όρος προσδόκιμου ζωής.
Όμως σε κοινωνίες που μαστίζονται από την οικονομική κρίση αυτός όχι μόνο δεν θα αυξάνει αλλά θα μειώνεται δραματικά.
Δείτε πόσοι συνάνθρωποί μας φεύγουν “αθόρυβα” μέσα στα 10 αυτά χρόνια της κρίσης και θα καταλάβετε πως προσπαθούν να λύσουν το ασφαλιστικό όπως κυνικά είχε ομολογήσει η προηγούμενη κυβέρνηση μέσω της θνησιμότητας!
Με τέτοιους πολιτικούς που πορεύεται η πατρίδα είναι βέβαιο πως ο Ελληνισμός αυτός ο εντός Ελλάδος θα συρρικνώνεται και την θέση του θα παίρνουν μειονότητες ,που σε μερικές δεκαετίες λόγω αύξησής τους θα διεκδικούν και θα πετυχαίνουν όλο και μεγαλύτερα προνόμια.
Δεν πιστεύω πως αυτές οι κοινωνίες μπορούν να φέρουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής για τους περισσότερους και δεν είμαστε ΗΠΑ για να έχουμε συνεκτικό κρίκο όλων αυτών την οικονομική ευμάρεια.
“Η φτώχεια φέρνει γκρίνια” λέει ο θυμόσοφος λαός μας και μέσα στην κρίση έχουν δοκιμαστεί πολύ οι ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν πιστεύω σε κοινωνίες που τάχα ευημερούν χωρίς να υπάρχει το κίνητρο του κέρδους και για τον λόγο αυτό προτιμώ τον Καπιταλισμό μη αγνοώντας βέβαια πως έχει και ατέλειες και κακά. Αλλά οποιοδήποτε άλλο οικονομικό σύστημα οδηγεί σε παρακμή, φτώχεια και δυστυχία.
Στο ερώτημα λοιπόν που σας κάνουν τι πετύχαμε τόσα χρόνια με τον Καπιταλισμό δείξτε τους την εικόνα γύρω τους. Ακόμα και αυτή την άσχημη με το ηλικιωμένο ζευγάρι της πόλης μας που δεν ήταν πάντα έτσι.
Παράλληλα εύκολα μπορείτε με ένα ταξίδι στη Βόρεια Κορέα να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι το “μεγαλείο” του κομμουνισμού και την καταστροφή που επιφέρει σε όσους έχουν την ατυχία να γεννηθούν σε τέτοια καθεστώτα.
Ρωτήστε τους Αλβανούς για τον Χότζα, τους Ρουμάνους για τον Τσαουσέσκου, αλλά ακόμα και τους σημερινούς Ρώσους για την Δημοκρατία αλά Πούτιν που δεν έχει καμία σχέση με όσα πρεσβεύει ο δυτικός κόσμος, και που μοιάζει πολύ με την γειτονική μας Τουρκία όπου ο “Σουλτάνος” Ερντογάν κάνει εκλογές μόνο και μόνο για να έχει ένα άλλοθι “Δημοκρατίας”.
Κοιτάξτε τα οικονομικά μεγέθη όλων αυτών που πίστεψαν στο προλεταριάτο και διέλυσαν τις οικονομίες τους περνώντας παράλληλα και περισσότερο άσχημα οικονομικά και σε θέματα ελευθεριών από ότι εμείς οι “κακοί” δυτικοί.
Δεν τους άφηναν να πάνε στον Δυτικό Κόσμο γιατί όποιος τον έβλεπε εγκατέλειπε την μιζέρια μιας κοινωνίας που απαξίωνε παντελώς την ανθρώπινη φύση.
Στα πρώην ανατολικά κράτη αντιμετωπιζόσουν ως γρανάζι μιας κακοκουρδισμένης κρατικής μηχανής που μοιραία κατέρρευσε. Ιδιοκτησία, κέρδος και κυρίως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ήταν άγνωστες λέξεις για πληθυσμούς που έμαθαν να ζουν μίζερα για πάνω από 70 χρόνια.
Αυτά όμως κανείς δεν σας τα γράφει γιατί στη χώρα μας η κυριαρχία της αριστεράς παρά την ήττα της στον εμφύλιο ήταν εμφανής σε όλους τους χώρους.
Τα πανεπιστήμια για δεκαετίες ήταν φορείς μιας διαστρεβλωμένης Ιστορίας με καθηγητές πνευματικούς “νάνους” που διαμόρφωναν συνειδήσεις λέγοντας ατελείωτα παραμύθια
Η νέα κυβέρνηση θεωρεί πως μπορεί να καταργήσει κάτι που και η ίδια με την ΑΝΟΧΗ της και ΣΥΝΕΝΟΧΗ της διαμόρφωσε.
Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος πως θα καταφέρει να νικήσει τον λαϊκισμό και τους αριστερούς μύθους αφού αυτοί έχουν γίνει ένα με μεγάλη μερίδα του πληθυσμού μας που ηρωποιεί μετριότητες του καλλιτεχνικού κόσμου που αλλάζουν απόψεις σαν τα πουκάμισά τους.
Άλλοτε κόκκινα , άλλοτε μπλε, μία φορά διεθνιστές και τελευταίως και “Μακεδονομάχοι” μαζί με τους μαύρους συνοδοιπόρους τους που λάτρεψαν στα νιάτα τους.
Η αριστερά του 114 , του πολυτεχνείου , του Άρη Βελουχιώτη και εσχάτως των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία μας απωθεί ακόμα και τους αγνούς Εθνικιστές να διαδηλώσουν για τα δίκαια της πατρίδας.
Γιατί τι θέση έχει ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης στην ίδια πλευρά με όσους σταθερά και αταλάντευτα στηρίζουν τα εθνικά μας δίκαια;
Καμία θα απαντήσει κάθε σώφρον άνθρωπος , όμως σε αυτή εδώ την πανέμορφη γωνιά του πλανήτη υπάρχουν πολλοί ακόμα “ψεκασμένοι” που θέλουν να μπλέξουν την χώρα σε περιπέτειες.
Η ΝΔ και η νέα κυβέρνηση πρέπει να επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Γιατί δεν μπορεί να είσαι ταυτόχρονα και με τον Ναπολέοντα Ζέρβα και με τον Άρη Βελουχιώτη.
Ούτε μπορείς “σύντροφε” να κάνεις πως νοιάζεσαι για τους δύο ηλικιωμένους της πόλης μας την ώρα που παλεύεις για να γίνουν όλοι περισσότερο δυστυχισμένοι από αυτούς.
Γιατί εδώ ακόμα έχουμε ελεύθερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αμφισβητούμε τον κάθε “πατερούλη” που δεν βλέπει την δυστυχία του λαού του. Στα κομμουνιστικά καθεστώτα όμως η κριτική είναι αδιανόητη και η φτώχεια για τους περισσότερους δεδομένη.