Τα Θαλάσσια Αγγούρια και η Πιθανή Αντιμετώπιση του Καρκίνου

Τα «θαλάσσια αγγούρια», γνωστά επιστημονικά ως ολοθουροειδή ή ολοθούρια, είναι οργανισμοί που συμβάλλουν στην καθαριότητα των θαλασσών, ανακυκλώνοντας θρεπτικά συστατικά από τον βυθό πίσω στο νερό. Αυτά τα απλά ασπόνδυλα ενδέχεται να κρύβουν και μια σημαντική λύση κατά της εξάπλωσης του καρκίνου.

Μια πρόσφατη μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μισισίπι και του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Glycobiology», αποκαλύπτει ότι περιέχουν ένα σάκχαρο ικανό να αναστείλει το ένζυμο Sulf-2, το οποίο παίζει κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων.

Μοναδικές Ενώσεις από τη Θάλασσα

«Η θαλάσσια ζωή παράγει ενώσεις με μοναδικές δομές, οι οποίες εντοπίζονται σπάνια ή και καθόλου στα σπονδυλωτά της ξηράς», δήλωσε η Μάρβα Φάραγκ, κύρια συγγραφέας της έρευνας και υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Βιομοριακών Επιστημών. «Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα σάκχαρα των ολοθουροειδών, τα οποία είναι μοναδικά – δεν εντοπίζονται συχνά σε άλλους οργανισμούς. Για αυτό θεωρήσαμε ότι άξιζε να τα εξερευνήσουμε».

Η Σχέση Μεταξύ Γλυκανών και Καρκίνου

Τα ανθρώπινα κύτταρα καλύπτονται από μικροσκοπικές δομές γνωστές ως γλυκάνες που διευκολύνουν την κυτταρική επικοινωνία καθώς επίσης συμμετέχουν στην ανοσολογική αντίδραση. Ωστόσο, στα καρκινικά κύτταρα παρατηρείται τροποποίηση ορισμένων ενζύμων όπως το Sulf-2 που επηρεάζει τη δομή των γλυκανών βοηθώντας έτσι την εξάπλωση του καρκίνου.

Υποσχόμενη Ανακάλυψη για Θεραπεία

Mε τη χρήση υπολογιστικών μοντέλων αλλά και εργαστηριακών πειραμάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο σακχαρίτης από το Holothuria floridana – γνωστός ως φουκοσυλιωμένη θειική χονδροϊτίνη– μπορεί να αναστείλει αποτελεσματικά το Sulf-2 σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Μισισίπι.

Eίναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι αυτός ο σακχαρίτης δεν φαίνεται να επηρεάζει την πήξη του αίματος όπως άλλες ενώσεις που μπλοκάροντας το Sulf-2 μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες όπως ανεξέλεγκτες αιμορραγίες. «Το γεγονός ότι δεν επηρεάζει την πήξη καθιστά αυτό το μόριο πολλά υποσχόμενο για κλινική χρήση», ανέφερε ο Joshua Sharp, αναπληρωτής καθηγητής φαρμακολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο.

Eπιπλέον πλεονέκτημα αυτού του θαλάσσιου σακχαρίτη είναι η φυσική προέλευση του που μειώνει τόσο το κόστος παραγωγής όσο και τους κινδύνους μετάδοσης ασθενειών συνδεόμενων με τη λήψη φαρμάκων από θηλαστικά όπως οι χοίροι.

Pα όμως η μαζική παραγωγή αυτού του σακχαρίτη μέσω φυσικών πληθυσμών των θαλάσσων αγγουριών δεν είναι βιώσιμη (ορισμένες ποικιλίες τους θεωρούνται γαστρονομικές λιχουδιές στον Ειρηνικό). «Δεν μπορούμε να βασίσουμε τις ποσότητες που απαιτούνται για φαρμακευτική χρήση μόνο στην αλιεία» τόνισε ο Vitor Pomin, αναπληρωτής καθηγητής φαρμακογνωσίας. «Το επόμενο βήμα είναι η ανάπτυξη μιας χημικής διαδικασίας σύνθεσης αυτής της ένωσης ώστε να μπορέσουμε στη συνέχεια να τη δοκιμάσουμε σε ζωικά μοντέλα».