Η Σκιά των Τραπεζικών Προμηθειών

Οι χρεώσεις που επιβάλλουν οι τράπεζες αποτελούν έναν προφανή και εύκολο τρόπο εκμετάλλευσης των πελατών τους. Χρεώνουν «μεσιτικά» για κάθε συναλλαγή, παρακρατούν ποσά από κάθε μεταφορά χρημάτων και περιορίζουν την πρόσβαση στα φυσικά καταστήματα, ενώ ταυτόχρονα πωλούν τα ΑΤΜ σε τρίτους για να εισπράξουν τις προμήθειες. Είναι αναμενόμενο ότι οι πολίτες θα αντιδρούν έντονα σε αυτές τις πρακτικές. Κάθε φορά που προσπαθούν να περιορίσουν τις αυθαιρεσίες τους, οι τράπεζες βρίσκουν νέους τρόπους (μέσω προμηθειών) για να ξεφύγουν από τον έλεγχο του νόμου.

Ωστόσο, οι προμήθειες είναι μόνο μία πτυχή της υπερεκμετάλλευσης των πολιτών από ένα ολιγοπωλιακό τραπεζικό σύστημα που δεν ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό και έχει γίνει σχεδόν προστατευμένο είδος. Η διάσωση των τραπεζών έχει εξελιχθεί σε εθνική υπόθεση όπου οι φορολογούμενοι καλούνται συχνά να πληρώσουν για τη διάσωσή τους. Το τραπεζικό σύστημα πολλές φορές βρίσκεται σε οικονομική κρίση λόγω της απληστίας του, όπως συνέβη πριν το 2009 με τα επιχειρηματικά δάνεια χωρίς όρια και τις υπερβολικές χορηγήσεις στεγαστικών δανείων.

Για παράδειγμα: Ένα κύριο δάνειο αγοράς ακινήτου στο 90% μπορεί να συνοδεύεται από επισκευαστικό στο 30%, ή ακόμα και δάνειο περίφραξης που φτάνει το 500% του ποσού αγοράς ενός οικοπέδου.

Το Παιχνίδι της Κρίσης

Ταυτόχρονα με την επιβολή ποικιλίας προμηθειών, οι τράπεζες συμμετέχουν σε ένα πολύπλοκο παιχνίδι ενίσχυσης των κρίσεων και καθυστέρησης της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα μας. Αυτό δεν συμβαίνει λόγω στρατηγικής επιλογής αλλά εξαιτίας της απληστίας τους που ενισχύεται από την έλλειψη ανταγωνισμού καθώς επίσης και τη χαλαρή στάση της κυβέρνησης.

1. Mόνο το 20% των κατοικιών στην Ελλάδα αποκτούνται ή κατασκευάζονται μέσω τραπεζικού δανεισμού.Αυτή η κατάσταση επιδεινώνει τη στεγαστική κρίση καθώς πλέον σπίτια αποκτούν κυρίως «επενδυτές» από το εξωτερικό ή άτομα με μη δηλωμένα χρήματα εκτός του τραπεζικού συστήματος.
2. Με τα μηδενικά επιτόκια στις καταθέσεις μειώνονται δραματικά η αξία της ιδιωτικής περιουσίας. Οι μικροκαταθέτες πλήττονται περισσότερο λόγω έλλειψης ανταγωνισμού.
3. Οι μικροί καταθέτες με πολλούς λογαριασμούς (παιδιά που σπουδάζουν κλπ.) θα κληθούν σύντομα να πληρώνουν έως 1 ευρώ ανά μήνα ανά λογαριασμό για τη διατήρησή τους, όπως ήδη κάνει η Εθνική Τράπεζα με χρέωση 0,80 ευρώ ανά μήνα ανά λογαριασμό.
4. Οι τράπεζες αποφεύγουν να χρηματοδοτούν μικρές επιχειρήσεις θεωρώντας τις επισφαλείς πελάτες, γεγονός που οδηγεί κοινοτικά κονδύλια προς μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους αντί στους πραγματικούς δικαιούχους.
5. Pώς κερδίζουν λοιπόν οι τράπεζες αν δεν παρέχουν δάνεια; Από τις προμήθειες και την απομάκρυνση προσωπικού ενώ παράλληλα χρηματοδοτούν ξένες αγορές λόγω χαμηλών επιτοκίων στην Ελλάδα.
6. Tα υψηλά διαφημιστικά πακέτα συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη κι αν δεν πραγματοποιούνται ουσιαστικές τραπεζικές εργασίες – χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι καμπάνιες κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Aυτές οι πρακτικές ενισχύουν τον καθεστωτικό έλεγχο στα μέσα ενημέρωσης ώστε να αναπαραγάγονται συγκεκριμένα πρότυπα επικοινωνίας σύμφωνα με την κυβερνητική γραμμή.