Τόσο ο Λάμπρος Κωνσταντάρας όσο και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου και αντιμετώπισαν τους εισβολείς στον πόλεμο του ’40.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια μάχης και νοσηλεύτηκε.
Όταν έγινε καλά κι ενώ υπηρετούσε στα μετόπισθεν, ζήτησε να τον ξαναστείλουν στην πρώτη γραμμή.
Ο δημοφιλής ηθοποιός έλαβε και μετάλλιο τραυματία πολέμου
Ο ηρωικός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
Το 1940, ο ηθοποιός κλήθηκε να υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος σε μεγάλες μάχες.

Οι συνθήκες διαβίωσης πάνω στα βουνά ήταν πολύ σκληρές για εκείνον και τους υπόλοιπους φαντάρους.

Πολύ αργότερα, όταν ο πόλεμος ήταν μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν, ό ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του:
«Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν.
Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμηση στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρα;
Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες.
Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες.
Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά.
Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες».
Ο Παπαγιαννόπουλος βγήκε ζωντανός από την πρώτη γραμμή του μετώπου και μετά τη συνθηκολόγηση επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό, με το μόνο διαθέσιμο μέσο.
Τα πόδια του.
Η επίσκεψη ενός Γερμανού στα καμαρίνια
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος εμφανιζόταν στο θέατρο.
Ενσάρκωνε τον «Βρουμ», που στα γερμανικά σημαίνει «σκουλήκι».
Καθημερινά δεχόταν στο καμαρίνι του πολύ κόσμο, που ήθελε να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του.
Όταν ένα βράδυ χτύπησε την πόρτα του ένας Γερμανός διοικητής, ο «Νιόνιος» αρνήθηκε να τον δεχτεί.
Το θέατρο ήταν κατάμεστο κάθε βράδυ.
Ένα βράδυ, ανάμεσα στο κοινό βρέθηκε και ο Γερμανός διοικητής της βορείου Ελλάδας, ο διαβόητος Μαξ Μέρτεν, που έστειλε στο Άουσβιτς 50.000 Έλληνοεβραίους της Θεσσαλονίκης.
Όταν έπεσε η αυλαία, ο «δήμιος της Θεσσαλονίκης» θέλησε να συγχαρεί τον ηθοποιό, που του είχε τραβήξει την προσοχή.
Οι προσπάθειες του απεσταλμένου του Μέρτεν, να έρθει σε επαφή με τον Παπαγιαννόπουλο, έπεσαν στο κενό.