Με μάνα Μικρασιάτισσα που πέθανε νωρίς, η Παναγιώτα Γιαννέλου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, μεγάλωσε με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν αυτοκινητιστής και τη μητριά της στους Αμπελοκήπους, όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της.
Την έχουν χαρακτηρίσει «η Ελληνίδα Τζάνις Τζόπλιν», «η Πασιονάρια της Λαϊκής Πίστας» (κατά τον Μάνο Χατζιδάκι), ερμηνεύτρια που «αρπάζει το τραγούδι απʼ τα μαλλιά και το κάνει ολοδικό της» (σύμφωνα με τη Λένα Πλάτωνος).
Ξεκίνησε παίζοντας φυσαρμόνικα δίπλα στη Σοφία Βέμπο ενώ μέχρι τα 80 της, δεν είχε κυκλοφορήσει δίσκο, αλλά ήταν πολύ γνωστή – κυρίως στο Αθηναϊκό κοινό – από τις εμφανίσεις της στα μουσικά μαγαζιά της Πλάκας και σε νυχτερινά κέντρα της Εθνικής οδού.
Έχει συνεργαστεί με μεγάλους καλλιτέχνες, από τον Τσιτσάνη και τον Καλδάρα μέχρι τη Μαρινέλα και τον Πουλόπουλο, τη Γιώτα Λύδια, την Καίτη Γκρέυ, τον Μανώλη Αγγελόπουλο και τη Ρίτα Σακελλαρίου.
Η εκκεντρική τραγουδίστρια που κυκλοφορούσε στην Αθήνα με ποδήλατο έχει πλούσια δισκογραφία, καθώς ηχογράφησε πολλούς δίσκους 45 στροφών στα χρόνια του ’60, αλλά έγινε πολύ γνωστή, κυρίως στο Αθηναϊκό κοινό, και από τις εμφανίσεις της σε νυχτερινά κέντρα της Πλάκας και της Εθνικής οδού.
Ο ποιητής Γιώργος Χρονάς την αναφέρει ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου. Μάλιστα την έκανε μία από τις εφτά ηρωίδες του στο βιβλίο «Το μονόπρακτο της Σεβάς Χανούμ», δίνοντας στο δικό της κεφάλαιο τον τίτλο «Το βελούδινο υπόγειο της Γιώτας Γιάννα».
Ο δίσκος της «Τα μάτια της Γιώτας Γιάννα» κυκλοφόρησε το 2013.